Bazen

Güneş doğar güneş batar ama insan uyumaz bazen... düşünür...

"Deniz" masmavidir ne güzel ama insanlar görmez bazen.
Üzme kendini, ümitsiz gibi... sevgin var bak ne güzel...

Bazen,
Ne uykuya ne yemeğe ihtiyacı kalır. Düşünür düşünür; zaman durur bazen.

Bir ömür geçer, uyuruz bir geceymiş gibi, tüketiriz bir bira gibi...
Geriye bakar şaşar kalırız.
Kalan köpüklere bakarız: hatalar, ihmaller, hayatı "yaşamamazlıklar"...
Anlamamazlıklar, bencillikler, kısıtlı bakış açısının hapsi... 
Egonun hakimiyeti...Yapılması gerekenler unutulur, zaman ve ilgi azalır...
Hayaller süresiz ertelenir, unutulur, söylenmesi gerekenler, hissedilmesi gerekenler yastık altına konur.
Bir gündüz, bir gece gibi sanki...

Hayat kayar altınızdan, farklı ve karpıtılmış anılar birikir zihinlerde, kalplerde... 
kimi hüzünlü kime neşeli...

Sonra zaman durur, evren yavaşlar... zaman akmaz sanki, insan düşünür, düşünür tekrar dünyaya gelmiş yaşar gibi... kelimeler yetersiz kalır, sonsuz sarmallar başlar kalple zihin arasında... ikisi de sorumluluğu birbirine atar gibidir...

Bazen,

Dakikalar saatlere, saatler günlere, günler ömürlere döner... ama fazlasıyla canlı fazlasıyla hayat dolu!
İşte, o zaman görür insan çiçekleri, denizi...